Ogród Japoński we Wrocławiu – żywy fragment japońskiej kultury

0
1457

Wrocławski Ogród Japoński to miejsce wyjątkowe, które powstało z podziwu dla japońskiej sztuki ogrodowej, a w jego tworzeniu brali udział specjaliści z Kraju Kwitnącej Wiśni. Historia tego miejsca liczy już ponad 100 lat i sięga roku 1913, kiedy w Hali Stulecia odbywała się impreza na wyjątkową skalę – Wystawa Światowa.

Ogród japoński został założony w latach 1909-1913 wokół dawnego stawu Ludwiga Theodora Moritza-Eichborna w obrębie obecnego Parku Szczytnickiego, jako jedyny egzotyczny ogród prezentowany na Wystawie Ogrodniczej w 1913 r. Wystawa ta stanowiła część Wystawy Stulecia.

Ogród powstał z inicjatywy hrabiego Fritza von Hochberga z Iłowej, dyplomaty i orientalisty, przy udziale japońskiego ogrodnika Araia Mankichiego. Prace wykonawcze nadzorował wieloletni zarządca ogrodów rodziny Hochbergów Joseph Anlauf, który realizował także chińskie i japońskie ogrody w Iłowej i w palmiarni w Lubiechowie.

W 1995 r. opracowano projekt renowacji ogrodu pod kierunkiem prof. Ikui Nishikawy z Tokio. Następnie w latach 1996-1997, przy współpracy ambasady Japonii oraz ogrodników z Wrocławia i Nagoi, przeprowadzono prace przywracające ogrodowi japoński charakter. Pracami kierował Yoshiki Takamura. Dwa miesiące po uroczystym otwarciu, w lipcu 1997 podczas powodzi stulecia, ogród znajdował się przez trzy tygodnie pod wodą. Zniszczenia były tak duże, że konieczna stała się kolejna renowacja. Ponowne otwarcie nastąpiło w październiku 1999 r.

Ogród stanowi unikatowy w Europie, żywy fragment japońskiej kultury. Wszystkie elementy ogrodu mają swoje miejsce oraz znaczenie. Ogród jest kawałkiem żywej, orientalnej kultury w środku Europy, który pozwala docenić piękno.

KOMPOZYCJA

Ogród ten to połączenie kilku typów ogrodów japońskich: publicznego, wodnego, związanego z ceremonią picia herbaty i kamienistej plaży. Zgromadzone w ogrodzie kamienne dekoracje powstały w XVIII i XIX wieku i pochodzą ze zlikwidowanych dawnych ogrodów japońskich.

ROŚLINY

  • w ogrodzie zgromadzono prawie 270 taksonów roślin drzewiastych
  • najwyższe piętro tworzą m.in. grupy dębów szypułkowych (Quercus robur), kasztanowców zwyczajnych (Aesculus hippocastanum)
  • oraz pojedyncze okazy rodzime i obce, np. jesion wyniosły (Fraxinus excelsior), perełkowiec japoński (Styphnolobium japonicum), platan klonolistny (Platanus × hispanica), miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba), metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides) i modrzewnik chiński (Pseudolarix amabilis)
  • w niższej warstwie rosną liczne cisy pospolite (Taxus baccata), niektóre ponad stuletnie
  • Różaneczniki (Rhododendron) rosną w blisko 250 grupach i reprezentują około 50 gatunków i odmian. Część okazów pochodzi z nasadzeń wykonanych w latach 1909–1913
  • do 2009 roku zgromadzono w ogrodzie 78 gatunków roślin azjatyckich, w tym 38 pochodzących z Japonii, np. styrak japoński (Styrax japonicus) i pieris japoński (Pieris japonica)
  • drzewa i krzewy poddawane są zabiegom formującym. Część z nich, w tym cis, bukszpan (Buxus), berberys (Berberis) i tawuła (Spiraea), kształtowane są w niskie „falujące żywopłoty”
  • na najniższą warstwę roślinności składa się 46 gatunków bylin, np. długosz królewski (Osmunda regalis), pióropusznik strusi (Matteuccia struthiopteris), funkia biała (Hosta plantaginea), kosaciec japoński (Iris ensata var. ensata) , tatarak zwyczajny (Acorus calamus) i konwalia majowa (Convallaria majalis)
  • w stawie rośnie grążel żółty (Nuphar lutea) i grzybienie białe (Nymphaea alba)

Sezon rozpoczyna się 1 kwietnia

Ogród jest otwarty dla odwiedzających od początku kwietnia do końca października (w godzinach 9:00 – 19:00). Bilety: 4 zł normalny/2 zł ulgowy.

https://twitter.com/stmariolla/status/992824825252122624

Źródło: pl.wikipedia.org
Zdjęcia: facebook.com